[KSIĄŻKI] BRAM STOKER, DRACULA🧛

Hejka! 🤩 Kto nie zna postaci Draculi i filmów z nim? Chyba nie ma takiej osoby!
Jako wielka fanka legend o mrocznym księciu, również filmu Coppoli, postanowiłam sięgnąć po tę XIX-wieczną powieść gotycką i przekonać się czy pierwowzór jest w stanie jeszcze bardziej mnie w sobie rozkochać.... I jakież było moje zdziwienie, gdy po przeczytaniu polskiej wersji przyszła konsternacja! Była ona tak duża, że nie dowierzałam i wybrałam również wersję w oryginale.
Czy to odczucie minęło?

Młody prawnik Johnatan Harker wyrusza w podróż do Transylwanii aby sfinalizować zakup posiadłości w Londynie przez hrabiego Draculę. Choć początkowo jest nim oczarowany, jego uprzejmością i tajemniczym zamkiem, z czasem zdaje sobie sprawę z tego, że staje się zakładnikiem hrabiego a on sam jest postacią diabelską.

Czy warto?

Dracula to ciekawa powieść gotycka, która składa się z różnych elementów - listów, wpisów do pamiętnika, wycinków z gazet, itp. Na ich podstawie poznajemy historię z różnych punktów widzenia, którą sami musimy złożyć w całość. Ponadto, poznajemy schemat działania tytułowego wampira a konkretniej jego skutki. Jego samego na kartkach tej książki zbyt często nie uświadczymy!

I tutaj mam pewien zgrzyt! Mamy głównego bohatera, który działa ale jego samego zbytnio nie ma, narrację budują nam inne postacie, takie jak narzeczona Harkera, jej przyjaciółka Lucy czy wreszcie van Helsing z drużyną śmiałków, którzy finalnie podejmują się walki z wampirem.

Opowieść jest budowana bardzo dobrze, jednak uderza momentami nadmierna emocjonalność bohaterów (jakby powieść pisała kobieta a nie facet), dodatkowo fabuła płynie, mało w niej wartkiej akcji aż w końcowym rozrachunku totalnie rozładowuje się napięcie bez efektu wow.

Książka a film Coppoli?

Interpretacja filmowa bardziej mnie wciągnęła, nie tylko przez oczywistą stronę wizualną, ale też dlatego że zwyczajnie samego Draculi było więcej. Reżyser, choć podjął identyczną narrację co w książce i bardzo dobrze przeniósł z niej klimat na ekran to jednak wygrał samym przedstawieniem monstrum. Pomimo, iż w książce Dracula przedstawiony jest jako bezduszny potwór, zło wcielone, Coppola nadał tej tragicznej postaci rys romantyczny, pełnego głębi i sprzeczności a nie tylko "głupiego" monstrum, które chce ludzkiej krwi.

Powieść Brama Stokera w XIX wieku na pewno robiła wrażenie, nadal robi swoim pomysłem na opowiedzenie fabuły, ale również pięknymi opowieściami o egzotycznej Transylwanii.

Porównując to klasyczne dzieło grozy z filmem Coppoli odnosi się wrażenie, że pisarz podczas kilkuletniej pracy nad książką gdzieś się rozmienił na drobne i skrupulatnie budowane emocje pod koniec się rozrzedziły, czego w filmie nie ma - całość jest dosyć równa. 

Coppola bierze z Draculi to, co najlepsze, dając mu nowe życie a właściwie dopowiadając to, czego pisarz pisarz nie umieścił w swoim dziele, bowiem na kartkach książki wisiał w powietrzu nie tylko mrok ale również zaklęty erotyzm.